بررسی امکان تولید پروبیوتیک از ضایعات طیور و تاثیر آن بر عملکرد، جمعیت میکروبی دستگاه گوارش، ریخت‏شناسی پرزهای روده و بیان ژن کبدی igf-i در جوجه‏های گوشتی

این مطالعه به منظور امکان تولید پروبیوتیک محرک رشد به روش تخمیر میکروبی و تاثیر آن بر عملکرد، جمعیت میکروبی دستگاه گوارش، خصوصیات پرزهای روده و بیان ژن این مطالعه به منظور امکان تولید پروبیوتیک محرک رشد به روش تخمیر میکروبی و تاثیر آن بر عملکرد، جمعیت میکروبی دستگاه گوارش، خصوصیات پرزهای روده و بیان ژن کبدی igf-i در جوجه‏های گوشتی انجام شد. چهار تیمار آزمایشی بر پایه ضایعات کشتارگاه طیور، سطوح مختلف ملاس و آنتی‏اکسیدان بتاهیدروکسی‏تولوئن (bht) شامل تیمارهای: 1) 10% ملاس، 2) 15% ملاس، 3) 10% ملاس + 200 پی‏پی‏ام bht و 4) 15% ملاس + 200 پی‏پی‏ام bht تهیه شدند. تیمارهای آزمایشی درون محفظه‏های بی‏هوازی به‏مدت 6 روز تخمیر شدند. نمونه‏گیری از محفظه‏ها در روز‏های 1، 3 و 6 دوره تخمیر انجام شد. در پایان دوره تخمیر، گونه و جنس باکتری‏های اسید لاکتیکی غالب در سیلاژ مشخص و مهمترین خصوصیات پروبیوتیکی آنها ارزیابی گردید. با شروع فرآیند تخمیر، ph تمام سیلاژها در روزهای 3 و 6 آزمایش نسبت به روز 1 به‏طور معنی‏دار کاهش یافت (05/0>p). در روز 6 آزمایش، جمعیت باکتری‏های اسید لاکتیکی در تیمار 15% ملاس و 200 پی‏پی‏ام bht در مقایسه با تیمار 10% ملاس و 200 پی‏پی‏ام bht به‏صورت معنی‏دار (05/0>p) بالاتر بود. در بین 23 لاکتوباسیلوس جدا‏ شده از محصول خشک شده تخمیر، 9 جدایه از گونه لاکتوباسیلوس پلانتاروم، 4 جدایه از گونه لاکتوباسیلوس فرمنتوم و 10 جدایه از گونه لاکتوباسیلوس رامنوسوس شناسایی شدند. جدایه‏های 9lpl، 25lrh و 26lfe بهترین خواص پروبیوتیکی در هر یک از گونه‏های لاکتوباسیلوس‏های شناسایی شده را نشان دادند. در آزمایش دوم، افزودن سطوح 05/0، 1/0، 15/0 و 2/0 درصد پروبیوتیک تخمیری به جیره پایه (تیمار شاهد) در جوجه‏های گوشتی آلوده به سالمونلا تیفیموریوم بررسی شد. نتایج نشان داد که افزودن پروبیوتیک تخمیری سبب بهبود افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک شد؛ با این حال، فقط در تیمار 15/0 درصد پروبیوتیک نسبت به تیمار شاهد تفاوت‏ها معنی‏دار بود (05/0?p). تمام سطوح پروبیوتیک تخمیری در کاهش ph و جمعیت سالمونلاها در روده کور جوجه‏های گوشتی جوان موثر بود (05/0?p). نسبت طول پرز به عمق کریپت در بخش دودنوم در تیمار 2/0 درصد پروبیوتیک و در بخش ایلئوم در تیمار 15/0 درصد پروبیوتیک در مقایسه با تیمار شاهد به‏صورت معنی‏دار افزایش یافت (05/0?p). آزمایش سوم به‏منظور ارزیابی پروبیوتیک تخمیری در مقایسه با پروبیوتیک تجاری و آنتی‏بیوتیک ویرجینیامایسین بر عملکرد تولیدی و فیزیولوژیکی جوجه‏های گوشتی انجام شد. نتایج آزمایش نشان داد که پروبیوتیک تخمیری مشابه با آنتی‏بیوتیک ویرجینیامایسین سبب بهبود افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک جوجه‏های گوشتی در مقایسه با تیمار شاهد شد. در پرندگان تحت تیمار‏های آنتی‏بیوتیک و پروبیوتیک تخمیری قابلیت هضم ایلئومی انرژی خام نسبت به تیمار شاهد بهبود یافت (05/0?p). تفاوت سطح بیان ژن کبدی igf-i بین تیمارهای آزمایشی معنی‏دار نبود؛ ولی از نظر عددی مقدار آن در تیمارهای آنتی‏بیوتیک و پروبیوتیک تخمیری نسبت به تیمارهای شاهد و پروبیوتیک تجاری بالاتر بود. نتایج این مطالعات نشان داد که پروبیوتیک حاصل از ضایعات تخمیرشده طیور می‏تواند ضمن کاهش جمعیت باکتری‏های بیماری‏زا در دستگاه گوارش، سبب بهبود عملکرد رشد و فیزیولوژیکی جوجه‏های گوشتی شده لذا به‏عنوان جایگزین مناسبی برای آنتی بیوتیک‏ها معرفی شود.